Deze medicamenteuze behandeling is voor mij dus ook een soort van trauma geweest waarin ik me ook werkelijk mishandeld en misbruikt voel. Langs de ene kant omdat ik onderdrukt werd, maar ook voor een groot stuk omdat mijn gevoel erbij er voor velen kennelijk niet eens mag zijn. Medicatie heeft mij jaren afgenomen, laat die ervaring er gewoon zijn. En als anderen zich wel geholpen voelen door medicatie, mag dat er zeker ook zijn. Het ene moet het andere niet ontkennen, toch? Probeer nu nog eens: waarom zou ik blij moeten zijn? Lees verder “Eerst werd mijn voelen onderdrukt door de trauma’s, daarna door de medicatie.”