Ik kom in het snoepwinkeltje. Ik groet de man achter de toog en zeg: ‘Ik kom voor Bel Canto-snoepjes’. De man neemt een doosje. Er is nog een meisje in de winkel, ik schat ze een jaar of 9, 10, zoiets… Ze kijkt zoekend rond, het juiste snoep uitkiezen is op die leeftijd uiteraard iets dat je weloverwogen moet doen. Hij vraagt haar: ‘Ken jij die snoepjes?’
Ze zegt ‘nee’, schudt tegelijkertijd haar hoofd, maar er verschijnt tevens een zeer nieuwsgierige blik op haar gezicht.
‘Nou’, zegt hij, ‘daar ga je beter van zingen.’ (Vergeef de man de “nou”, hij is een Nederlander 😉 ).
Ik pik erop in en zeg vervolgens: ‘Ja, daarom dat ze zo heten. Bel is mooi en Canto is zingen. Dat is eigenlijk Italiaans. Ik zie dat haar oogjes beginnen te flikkeren ‘Oh, ik heb sebiet notenleer.’ ‘Goh’, zeg ik, ‘dan moet je zingen, he.’
Of ze wil proeven, vraagt de man. Ja, tuurlijk, het lijkt me een overbodige vraag. Ze krijgt een snoepje, ik ook. Mijn hoest wordt op slag minder, het was wel welkom eigenlijk. Ik betaal. Het meisje ook (ze had toch maar andere snoepjes gekocht. Zoethout, niet iedereen is er voor. Ik vind dat echt wel lekker. 😉). Ik zeg haar als we samen buiten staan: ‘Veel geluk in de notenleer. Ik deed dat eigenlijk niet graag.’
– ‘Ben jij hier ook op t conservatorium geweest’.
– ‘ja’.
– ‘Welk instrument?’
– ‘Gitaar’
– ‘Vet cool, dat wil ik ook kiezen volgend jaar’
Ze zwijgt even en vraagt dan ‘Ga je mee?’
– ‘Nee, ik moet naar kinesist, want ik heb iets aan mijn voet’
– ‘Oh, dat is jammer’
Heel stiekem vond ik dat ook, al zou ik niet weten wat ik mee kon gaan doen.
Ik weet niet wat het was, maar om de een of andere reden liet dit meisje op die vijf minuten een afdruk in mijn hart achter en ik ken ze niet eens…
Ontroering zit in kleine dingen, soms kan je er de vinger zelfs niet op leggen. Al denk ik dat het iets met schittering in haar ogen en de lach op haar gezicht te maken had toen die man zei dat je er beter van gaat zingen en daaropvolgend dan haar enthousiasme toen ik uitlegde wat het wilde zeggen. ❤
Met een warm gevoel vanbinnen fietste ik vervolgens naar mijn kinesist, die ik vrolijk groette en spontaan een snoepje wilde aanbieden, maar dat ging niet. Die kocht ik immers als iniminie cadeautje voor iemand…
Al steken ze ondertussen in mijn eigen handtas ook vrij regelmatig.
De doosjes zijn overigens prachtig.
PS: een Bel Canto-snoepje en dan fietsen = het gevoel dat je eens zoveel zuurstof en lucht binnen krijgt! 😉
HIPPIEMEISJE: een persoonlijke blog 
Prachtig wat een ontmoeting in een winkel te weeg kan brengen en heerlijk dat het nog zo spontaan en ongedwongen kan.
Ah wat ontzettend lief. Van die snoepjes heb ik nog nooit gehoord haha.
nou, je gaat er beter van zingen! 😉
Ontroering zit inderdaad in kleine dingen, en soms dus in onverwachte ontmoetingen. Mooi hoor!
Wat een mooie geste van dat meisje om je uit te nodigen. Oude ziel?
Dank je wel voor het delen van dit mooie verhaal, prachtig
Wat een mooi verhaal! Ik moest wel lachen om de excuses voor de ‘nou’. Ik wist helemaal niet dat dat typisch Nederlands was! Ik zeg het best vaak, haha.
Wij Belgen zeggen dat dus niet echt. Niet dat ik me er aan stoor hoor. Ik hou enorm van Nederlanders. 😉
Haha wat leuk beschreven. Altijd mooi van die kleine momentjes!
Wat een prachtige ontmoeting. Sommige mensen blijven je altijd bij.
Happiness zit in de kleine eenvoudige ontmoetingen. Heel mooi!
Ben nu wel heel erg benieuwd naar de snoepjes geworden!
Mooi verhaal dank voor delen
Mooi geschreven, hele persoonlijke schrijfstijl heb je, knap!. En mooi dat zo;n kleine gebeurtenis later op de dag nog kan doorwerken!
Wat een mooie verhaal. Sommige kleine dingen kunnen heel veel betekenen voor de mens.
Liefs,
Elles
Die moet ik toch ook eens proberen want ik ben zangeres van een band 🙂
Wat leuk om te lezen, en dat ze je ook mee vroeg hihi! En wat lief van die meneer zeg!
Oh, wat een schattig verhaal!
Mooi verhaal dit!
Dit soort dingen zouden vaker moeten gebeuren
mooi verhaal. die kleine dingen maken het leven mooi
Soms kom je zulke vriendelijke en leuke mensen tegen. Niet vaak, soms. Koesteren die momenten.
Wat heerlijk, zo’n ontmoeting! Ik ken de snoepjes niet.