Dag lief kindje van mij

Dag lief kindje van mij

Ik dacht dat je hier al lang zou zijn
Ik bleef hopen dat ik je gehuil snel zou horen
Ik bleef hopen dat ik je zou horen lachen
Ik bleef hopen dat het zou beginnen met schopjes in mijn buik
En dat ik je dan in mijn armen kon nemen

En toen zei de dokter dat jij er nooit zou komen
Een kindje van mij
Mijn vlees en bloed,
Jij zou er nooit komen

Het duurde lang voor hij het zei
Hij heeft alles geprobeerd lief kindje
Opdat jij er zou komen
Jij lief kindje,
met mijn groen-bruine ogen
en met vreselijk dik, sterk maar ook zeer klittend haar
Dat zou je van mij erven
Je zou ook mijn koppigheid hebben
Mijn doorzettingsvermogen
En mijn zin voor muziek en cultuur

Je zou naar de jeugdbeweging gaan
En ik zou je meenemen naar Kapitein Winiokio
We zouden gaan voetballen in het park
En ik zou je alles leren over Mechelen
Je geboortestad

Wat jij er allemaal mee zou doen, 
Mocht je zelf kiezen
Ik zou je aanmoedigen om een passie te zoeken
Niet zomaar een hobby,
maar een echte passie
Iets waar je je ziel in kwijt kan
Iets dat past bij jou
Iets artistiek misschien, dat hoopte ik althans
Maar je overleden opa zou van hierboven ook blij zijn als het koers was
En ik dan ook wel, denk ik, ik zou hem dan in jou zien

Ik weet niet wie je zou worden
Ik droomde en fantaseerde je wel
In mijn slaap was ik zwanger of droeg ik je
Lag je naast me in bed of kwam ik je troosten bij je angsten
Ik zou met je dansen en springen in plassen
Je zou met de kindjes van buren in de wijk spelen

En met je nichtje, het kindje van mijn zus
Soms dacht ik dat ik je zag, zomaar ergens op straat
alsof je bij mij was
Een guitige, maar ook eigenzinnige en koppige kleuter, 
met een eigen willetje en zeer doordringende ogen, 
Een krullenbol en een petje op
Soms zag ik je, zomaar, plots
En dat beeld werd steeds sterker
Je was niet langer vaag, maar zelfs bijna tastbaar

Je zou speciaal zijn, heel speciaal
Ik zou je liefhebben
meer dan mijn leven
Ik zou je koesteren
Er voor je zijn en 
Ik zou mezelf zo vaak in jou tegen komen

Maar het mocht niet
Je mocht niet komen
De dokter zei dat het echt niet meer kan…..

 

Veel liefde mijn kleine ukkepuk, mijn engeltje en mijn sterretje

Een hele dikke kus van je mama

Mwah

je mama

**************************

In maart deed ik een afscheidsritueel voor mijn biologisch kindje, met de hulp van Kinderwens VZW. Ik wilde er toen niet te veel over schrijven. Vandaag deel ik graag de brief die ik mijn kind geschreven heb voor op dit ritueel. Hij steekt samen met wat andere dingen in een kistje vol hartjes. Mij hielp het door te gaan en volop te kiezen voor eiceldonatie. Het is een methode die ook wetenschappelijk onderbouwd is inzake verwerking, dit is eigenlijk een rouwproces van een kind dat er nooit was.  Dat is moeilijk om te begrijpen voor anderen, het was er immers niet. Het was er voor mij wel, in mijn gedachten, in mijn hart, in mijn dromen, het was mijn kindje… In vakjargon noemen ze dat het imaginaire kind. Ook Manu Keirse heeft enorm mooi geschreven over het rouwproces van het kind dat nooit tastbaar was. Dat ik deze dag uitkies om dit te publiceren is ook niet toevallig… maar daar wens ik nu verder niets over te zeggen….