Ik ben bezig met suprefact in het fertiliteitstraject. Het is moeilijk in te denken wat dat met je doet als je het niet kent. Het legt uw eigen hormonaal systeem eigenlijk redelijk abrupt plat. Dit gaat bij mij gepaard met migraine (en ik kan nu al meer tijdens migraine dan ik ooit voor mogelijk hield, men kan niet anders. IVF-woman are warriors! ), braken, misselijk en af en toe flauw vallen. Het maakt dat ik deze periode niet veel afspraken gemaakt heb, ik wist dit nog van de vorige keer. Buiten komen is geen aanrader, elke prikkel doet de hoofdpijn toenemen, van uw sus draaien als je rijdt lijkt me ook niet aangewezen. Het is bovendien ook handig dichtbij de wc te blijven.

Gisteren had ik zo een –“stay-in-bed”-day. Zaterdag over mijn eigen grenzen geweest en dan gisteren nog iets erbij waar ik van schrok. Het was best verschietelijk. Een geruststellende mail van mijn fertiliteitsdokter doet in deze al wonderen.

Nu goed, het deed me besluiten er voor mezelf een verwendagje van te maken. Na al bijna een hele week mijn bed gezien te hebben, wilde ik vandaag aan pure vrouwenverwennerij doen. Nu ben ik niet zo van de make-up enzo en houd ik het liever natuurlijk…. Maar ik verzorg me wel graag natuurlijk.

Mijn haartjes dus, mijn trots…. Ze zagen al veel af door het hele fertiliteitstraject. Mijn weelderige haarbos is niet meer…. Ik heb daar al menig traantje voor gelaten. Mijn haar is heilig…. Ik werd geboren en het eerste wat mijn grootmoeder naar het schijnt zei was: “amai, die heeft veel haar”.  Ja, als ik foto’s van toen bekijk, was dat ook zo. Dat is nooit weggegaan. Mijn grootvader zei me als kind meer dan genoeg dat ik zo een mooi haar had. Dan ging ik met mijn hoofd op of tegen zijn buik liggen en ging hij er met zijn hand door…. Mijn moeder vond het misschien ook wel mooi, maar had vooral een hekel aan het kammen. Misschien zeg ik beter borstelen, een kam kon er nooit doorheen, nog steeds niet: de tanden breken erop af. Nu ja, mijn moeder had de gewoonte om het twee keer in het jaar te laten knippen, zo een kort carré’ke en dan kon het weer een half jaar groeien, dan terug in een carré’ke. Ik had ook zo een frou’ke. Toen ik 11 of 12 was besloot ik dat ook te laten groeien, ook de carré’kes wilde ik niet meer. Ik wilde lang haar: mooi, lang, dik en veel haar. Een keer had ik er genoeg van en liet ik het kort knippen. Nog in de kappersstoel had ik al spijt van mijn beslissing toen ik al dat haar de grond op zag vliegen en besloot ik al het terug te laten groeien… Tsja, dat haar dus

Ik begon met fertiliteit, soms vallen de haren met dikke plukken uit, komt door de hormonen zeggen ze dan…. Het dunt ook uit en dan had ik nog de pech dat ik in het ziekenhuis belandde en er heel veel van mijn haar kapot gegaan is door erop te liggen. Ik had daar geen borstel, maar twee dagen enkel liggen en geen borstel zijn bij mijn haar gewoon regelrechte klitten. Ik kan heel gemakkelijke natuurlijke dreadlocks kweken. Ik heb toen heel veel haar kapot zien gaan, ook daarna…. Ik borstelde elke dag mijn haar, maar ik had elke dag pluisklitten, elke dag…. Daar moest de schaar dan in…. Tranen met tuiten huilde ik. Ik liet uiteindelijk een kapster komen, aan huis. Zelf raakte ik niet weg. Dat was voor mij iets ondenkbaar…. Een kapster…. Ik haat kappers, ze knippen te graag en ik wil graag lang haar…. Maar goed, dit kon niet verder, ze gaf het een keratine-behandeling…. Mijn krullen waren lange tijd weg, maar mijn haar was weer heel, het brak niet af en er kwamen geen pluisklitten meer in. Mijn vrienden vonden het raar: ik met stijl haar, maar het zag er wel gezonder uit, zeiden ze.
Ik had alleen niet veel haar meer…. Ik kocht mutskes om kale plekken te verstoppen, want die had ik wel echt…. Het haar bleef uitvallen…. Ik deed ook verder met hormoonbehandelingen, zelfs bij mijn fertiliteitsarts zat ik er om te huilen. Dat is meestal familiaal bepaald zei ze: haaruitval en uitdunning door hormonen. Hier moet je afscheid van nemen, zei ze, maar je gaat iets veel mooiers in de plaats krijgen. Tsja, daar zijn we nog steeds niet zeker van…. En ik blijf een tristesse ervaren als ik mijn haar samen neem of mezelf in de spiegel bekijk. Ik heb terug wat volume, mijn haar gaat niet meer stuk van er dag in, dag uit op te liggen, maar het is nog verre van wat het ooit was…

Bij verwennerij hoort voor mij dus zeker ook de haartjes verzorgen…. Nu ben ik op dat vlak een puur natuur madam. Ik neem Henna (die koop ik gewoon in Marokkaanse winkel), meng het met groene thee en Argan Olie. Dit is de haarverzorging op de traditionele Marokkaanse manier. Sommigen vinden het vreemd, maar het haar van een vrouw is bij moslims iets heel belangrijks dus weten zij wel heel goed hoe haar te evrzorgen! 😉 . Bij moslims is het haar van een vrouw iets van aantrekking. De borsten en de billen misschien ook wel, maar het haar van een vrouw heeft daar een iets wat ik niet kan benoemen. Daarom dragen vrouwen vaak ook hoofddoeken, het haar is immers enkel gereserveerd voor hun man en niet voor andere mannen. Nu ja, bij de Marokkaan waar ik mijn henna koop, ben ik wel vaak het uithangbord als ik in de winkel sta. Stond de man daar: “kijk, hoeveel volume en hoe dik en hoe mooi dat haar is, zij koopt al jaren henna bij mij.” Dat is overigens wel waar, ik gebruik het al sinds ik 18 ben en koop het ook sindsdien al in die specifieke winkel.

Ik moet eerlijk zeggen dat het nu wel al heel lang geleden is, net als ik het wel kan gebruiken misschien. Ik kan niet goed uitleggen waarom het er maar niet van kwam. Ik vond mijn grijze glinsteringen in het haar ook wel leuk en met henna zouden die nu oranje gaan worden. (Jaja, ik word grijs, op mijn 33 glinstert er wel meer dan één grijze haar. Ik kan overigens niet zeggen dat ik dat nu zo erg vind. Ik vind dat net mooi, net daarom wilde ik dit niet verloren laten gaan door henna…)

Goed, ik had een weekend in de hel… Ik ben die dagen al gewoon sinds ik met fertiliteit bezig ben. It’s a way of life, zeg ik ondertussen. Het is ook gek dat dat ondertussen inderdaad zo aanvoelt. Ik val overigens af, maar mijn borsten blijven groter worden, nog zoiets! Leve de hormonen.  Nu goed, na dit weekend in de hel, wilde ik vandaag zelfverwennerij. Ik voelde deze morgen aan mijn haar… Enige tristesse was daar weer: zo dun nog, zo weinig nog…. En ik besloot het gewoon te doen: bye bye grijze glinsteringen, ik smeer mijn haar vol henna. Het gaat goed doen.

Ik nam twee doosjes henna (ooit had ik er drie nodig), nam de olie en de groene thee en deed er water bij tot het een smerige drek werd. Het doet nog het meest denken aan een koeienvlaai, zeg ik altijd. Ik ging op mijn stoeltje in de douche zitten en ik begon het in te wrijven. Er vielen klodders op de grond. Dat is overigens niet erg, het is in mijn douche, dat spoelt gewoon weg. Pakte het daarna in met zilverpapier zodat het warm en vochtig blijft en laat het verder intrekken. Ik moet vandaag nergens naartoe, dus het kan echt de hele dag intrekken, de hele dag, tot vanavond laat, zelfs tot morgen… Een goede verwennerij voor mijn haar. Ik heb overigens momenteel ook heel veel last van psoriasis op mijn hoofdhuid en henna is daar een goed middeltje tegen, ook tegen eczema trouwens. Straks zal mijn haar weer zijdezacht aanvoelen, heeft het meer volume, zijn klitten weer weken verleden tijd en heeft mijn haar die warme oranjerode gloed. Ik sta er ook wel mee, al zeg ik het zelf. Mijn vader vond het ook mooi, zei hij vroeger altijd, en zo vaak zei die zoiets niet.

Verdere verwennerij, het valt mee hoor. Benen waxen: men zou kunnen twijfelen of dat verwennerij is, maar voor mij zijn gladde benen wel een waar genot en die hb je bij scheren nooit, vind ik.  Die smeer ik daarna trouwens in met kokosolie. De plak die hier en daar achterblijft van het waxen is er door de vettigheid zo mee af en het verzacht echt na het uitrukken van de haren.

Een peeling van mijn gezicht deed ik eerder deze week al, met zo een houtskoolmasker. Blijkbaar lopen er waarschuwing voor rond op internet, ik denk ook dat je er pure brol mee kan kopen, maar dat van mij doet alleszins geen pijn bij het er afhalen. In de goedkopere online producten zou echt lijm zitten of zo, in de mijne kan ik er niets van terugvinden alvast. Als je het er afhaalt, vind ik vooral dat mijn huid daarna ook zo zacht aanvoelt. Dat de beschermlaag van je huid ermee afgehaald wordt, kan ik me overigens wel indenken, dat is eigen aan peelmaskers, denk ik.  Maar ik heb wel het gevoel dat ik even veel properder ben dan daarvoor. Of het echt nodig, nodig is, dat weet ik niet, het zal wel een idee zijn. Ook mijn gezicht smeer ik daarna in trouwens. Hieronder een filmpje met mijn blackface trouwens. Keep on moving, want het jeukt…..

Ik vijlde nog mijn nagels en deed nieuwe nagellak op mijn teennagels. Op mijn handen doe ik dat nooit.  Vanmiddag ga ik gewoon wat tekenen of schilderen, ook dat is verwennerij en waarschijnlijk even terug wat liggen, want die suprefact maakt je ook gewoon doodmoe. De hoofdpijn is vandaag gewoon hoofdpijn en geen migraine, dat help wel. 😉 En voor vanavond maak ik een lekkere wok…. Snel, eenvoudig en lekker.

Ondertussen brandt de wierook en zit mijn kat naast mij te spinnen. Ik heb misschien niet veel nodig om mezelf te verwennen, maar dit is verwennerij op zijn Elsiaans!