Psychologisch vrolijk

Ik ben vandaag zo vrolijk

Zo vrolijk, zo vrolijk

Ik ben vandaag zo vrolijk,

Zo vrolijk was ik nooit

 

Nu ja, nooit is veel gezegd,

Ik voelde me gewoon heel bah nadat ik gehoord had dat ik niet zwanger was

En me ook serieus in de steek gelaten

Was mijn psychologe nog in verlof ook

Kon er nog wel bij

Was ik nog kwaad op haar ook

 

 

Ik al mijn moed bij elkaar zitten rapen

Stuurde ik haar een mail

Om te zeggen dat ik kwaad op haar was

Kwaad, ja

Oh ja, rationeel wist ik dat ze er niet aan kon doen

Maar kwaad was ik wel

Dat voelde ik wel heel hard

Waarom doet er niet toe

Laat me kort zeggen dat ze me advies gaf dat even compleet verkeerd uitgedraaid was

 

Moest ik gisteren naar haar

Die mail had ik gestuurd,

Ik kon niet terug

Zware schoenen in de wachtkamer

Riep ze me

Ik bij haar binnen

Zei ze dat ze die mail gehad

Dat ze begreep waarom ik kwaad was

En dat kwaad zijn mag

Dat ik dat echt mag zeggen

Dat ik niet moest gaan rationaliseren dat ze er niet aan kon doen

Dat dat waar is,

Maar dat gevoelens uiten mag

Nu ja,

Dat heb ik nooit meegekregen dat dat mag

Integendeel

Conceal – don’t feel

Het adagio dat gevolgd moest worden

Vroeger was dat wel meer zo, denk ik

 

Dat mensen soms zeggen dat ik zo open ben

Moesten ze eens weten wat voor een opkropper ik ben

Ik vertel eigenlijk heel weinig,

Maar daarvoor moet je me ook echt wel kennen

Om dat te weten

Dat ik ook heel vaak niet gezien word

zoals ik echt ben, dat ook

enkel met pen en papier vaak

op die manier lukt het beter

veel beter

 

Dat ik alles zet op facebook, zeggen ze soms

Ha, maken jullie niets mee dan?

Ik zet juist heel weinig op facebook

Vind ik, tegenover wat ik voel en meemaak

Mijn facebook is net zo een fakebook als bij iedereen

Maar ik kan ook niet alles voor mezelf houden

Dat is waar

 

Nu ja

Ging de sessie verder

Vertelde ik haar uiteindelijk iets

Iets wat ik al voel en verborgen houd sinds ik kind was

Eerste besef dat ik ervan heb was in het derde leerjaar

Ik zie mezelf daar nog staan,

Met mijn voet op het scheidingsmuurtje tussen de speelplaatsen

met mijn hoofd op mijn armen die op het ijzeren hekje boven dat muurtje stonden

Kijkend in de richting van de kleuters

Alleen stond ik daar toen

Te denken en te overpeinzen

En vooral denken “nee, Els, dat mag je niet voelen”

En toen kwamen mijn twee beste vriendinnetjes van toen af

Ik deed meteen spontaan mee met de rekker,

Hupsakee, ik kon het toen al

Dat denken, me niet goed voelen

En dan compleet draaien als het moet en hup, dat masker weer op

Ik kon het toen al

vroeger waarschijnlijk ook al

Altijd anders geweest

 

Ik vertelde het dus niemand

Zelfs mijn moeder niet

Zelfs geen enkele vriend of vriendin

Zelfs geen enkele partner

Gewoon niemand

 

Lastig was ik

Zei ze dat dat heel goed was dat ik dat opmerkte bij mezelf

Dat ik het benoemd had

En uitegsproken had

 

Dat ze verder nog zei dat ik me toch gewoon rotslecht mocht voelen ook

Ik had wéér maar eens moeten horen dat ik wéér niet zwanger was

Nu ja, dat ze daarin gelijk heeft natuurlijk

Ik begon er zelfs van te wenen

Eindelijk, ik wachtte er nog steeds op na dat nieuws

Het was geblokt

 

 

Gisteren dat molentje nog op volle toeren aan het draaien daarna

Zat ik op een feestje en daar ook: draai, draai, draai

’s avonds nog

 

En dan gaan slapen

8u aan een stuk, alstublieft

Zalig lang geslapen dus

Ik had energie

Voor de eerste keer sinds lang

(nu ja, dat ik uitgeput ben is vooral door hormoonbehandelingen hoor)

Alles opruimen dan: de living, de keuken en de badkamer…

Enthousiast roepen naar de vuilnismannen omdat ze net mijn oud papier opnamen (met drie dozen tegelijk, hè!): “merci he mannen!”

Ik vind dat die verdienen

Zware job, denk ik, ik denk dat zelfs niet, ik ben daar zeker van

En hé, ze komen ons afval afhalen

Daar mag men al eens dankbaar voor zijn, niet waar?

Dat ze naar me glimlachten toen

 

En dan opruimen, opruimen, opruimen

Kuisen, kuisen, kuisen

Naar de colruyt

Koken, eindelijk nog eens echt zin in

 

Een ingeving krijgen in de winkel en voor de klein hier een cd kopen

Om lekker mee te brullen in de auto

Jaja, dan doe ik mee

Lekker dat kind in me loslaten

 

Na de hele dag echt moe zijn, doodop zelfs (stomme hormonen)

Mijn voet die heel veel pijn doet en mijn rug die geblokkerd lijkt te zitten

Maar vooral dankbaar

Dank u S (de psychologe dus)!!!

 

Dat kwam allemaal omdat ik bij mijn psychologe zo open ben geweest, zo eerlijk en puur ook

Over iets waar ik al mee vastzit sinds ik kind ben

en iets wat ik na al die jaren therapie nog steeds niet gezegd had gekregen

ze heeft nogal dingen losgekregen die anderen nooit gelukt zijn

 

En nee, dat alles ga ik nu ook niet vertellen

Dat houd ik voorlopig lekker ginder!

 

Dat ik ondertussen overduidelijk ziek aan het worden ben,

en de psoriasis terug een serieuze opflakkering krijgt,

kan me zelfs niet deren