Ik ging twee weken met vrienden op reis naar Mazzaron. We hadden betaald voor wifi, maar hadden nooit verbinding: er kwam dus niets online en ik had mijn laptop voor niets mee genomen. Ah ja, ik zou zeker blijven bloggen als we daar waren, daarom dat ik hem meenam. Toch schreef ik er één berichtje, de éne avond dat ik alleen was en dat ik er van moest profiteren… over zwemmen, eetstoornissen en zelfverklaade walrussen.

20 augustus 2016, het is avond en ik zit in Mazz aron in het zuiden van Spanje, niet zo heel ver van Murcia. Ik ben hier met een bevriend koppel en hun zoontje. Het weer is goed (elke dag om en bij de 40 graden). We zitten in een huisje met buitenzwembad en ja, t is hier wel zalig. Ik ben ondertussen alleen al vrij moe te noemen. Ik slaap hier niet zo heel goed. Al bij al valt dat nog wel mee hoor, maar bij elk geluidje word ik wakker. Al heb ik echt al wel erger meegemaakt ook.  Ik word dus wakker van het zoontje van de vrienden en zij niet… best gek vind ik dat…

Deze dag lag ik de hele dag in bed of in de zetel, terwijl zij in het zwembad zaten. Ik was zo moe, ik sliep niet, maar kon gewoon niet recht komen. Zij zijn deze avond naar Murcia en ik ben in mijn eentje in onze “villa” gebleven. Ik ruimde op met de airco op, deed de afwas en stak een machine was in. En daarna wilde ik van mijn avondje alleen profiteren:  eerst dacht ik een boek te lezen maar ik zwom enkele lentes in het zwembad, terwijl ik Nick Cave door de boxen liet klinken, mijn ABSOLUTE favoriete (9 september brengt hij een nieuw nummer uit, hippie hoera!). Ik heb ze niet geteld, maar het waren er heel wat. Daarna nam in een lange en uitgebreide douche buiten. Dat is echt zalig, zo’n douche. Warm water is er niet, maar de temperatuur is hier zo hoog dat dat totaal niet stoort. Ik waste mijn haartjes uitgebreid en schoor me op alle plaatsen waar een vrouw zich dient te scheren! (Oh ja, omdat ik pcos heb, is dat bij mij dus een veel grotere taak dan bij een doorsnee vrouw.) Ik merkte dat mijn voet vandaag weer wat minder gezwollen was. Leve de slechte aders die ik van de familie erfde, maar deze avond was het dus best oké. Ik genoot van deze avond en vooral van mijn lentes in het zwembad Zo ’s avonds is dat echt leuk: het water was lekker warm en het zwembad ligt ’s avonds in de schaduw van het huis zodat ik ook geen schrik moet hebben voor een zonneslag of verbrand te worden. Ik ben daar nogal gevoelig voor en zwem dus doorgaans in T-shirt en een doekje op het hoofd hetgeen mijn vrienden hier al lachend een hoofddoek noemen Nu dus niets van dat alles: gewoon een badpak en zwemmen maar. Ik heb geen flauw idee hoeveel lengtes ik zwom, maar het waren er behoorlijk veel. Het zwembad is tien meter lang, maar ja als ik niet tel, weet ik nog niet hoeveel ik gezwommen heb. Ik weet nog hoe mijn ouders me vroeger steeds waterrat noemden. Ik hield van water: zwemmen, erin spelen, wildwaterbanen en waterpretparken en zelfs een bad nemen vond ik zalig. Niet alleen werd ik ondertussen een echt douchemens (in bad zitten is uiteindelijk toch weken in uw eigen vuil?!) Maar ik stopte ook met zwemmen, ik kreeg een eetstoornis en wilde me niet vertonen in weinig omhullende kledij: een bikini of badpak laat nu eenmaal weinig aan de verbeelding over en ik vond me ronduit dik, een echte walrus. Ik had toen ocharme maatje 36 terwijl ik 1m79 ben. Laat ons zegen dat dat mager is, ik had toen ook een te lage BMI. Nee, ik wilde niet meer zwemmen. Toen ik opgenomen was in de psychiatrie hebben ze me op mijn 18^de één keer toch zo ver gekregen. Tijdens de PMT en ik mocht gewone kledij aandoen. Eén keer dus, nooit overwon ik het echt. Ook niet zo verwonderlijk: tot een jaar geleden had ik ook nog een echte eetstoornis: vasten en braken… ik bleef het doen, maar niemand wist ervan. Mijn psychologe wist me daartoe te stoppen en ik kwam in sneltempo bij. Oh ja, ik kreeg die eetstoornis hoofdzakelijk door hormonale problemen die me nu eenmaal dik maken en ik kon dat niet aanvaarden. Ik ben nu dik, heb obesitas (nog steeds geen morbide gelukkig), maar toch zegt mijn huisarts dat ik nu veel gezonder ben.  Nu goed, al die tijd bleef ik zwembaden vermijden, aan de zee kwam ik enkel in de winter waar ik me goed kon inpakken tegen de koude wind. In mijn familie dacht iedereen dat die fobie van badpakken en bikini’s kwam door de vele littekens die ik heb (oh ja, ik automutileerde ooit in een verleden ook nogal hard), ik liet ze in hun geloof, zolang die eetstoornis maar verborgen bleef…

En dan hier, met vrienden dus. Ik had zelfs geen badpak bij, maar die vriendin had er één voor me bij: een zwangerschapsbadpak, want daar zou ik zeker in kunnen. Was nog van haar geweest, van toen ze zwanger was: uiteraard! Oké, aandoen dus (het past inderdaad perfect) , enkel met die goede vrienden, en ja hoor: ik ging zo het water in, maar was zo blij dat ik onder water was. Geen figuur meer te zien…  En dus, sinds we hier zijn, zit ik elke dag in het water en ik vind het zo fijn, ik ben eigenlijk nog steeds die waterrat van vroeger, ik geniet van het zwemmen en van het drijven in een baby-opblaas-zwembadje, perfect te gebruiken als luchtmatras (jaja, dat lag hier, soms heb ik geweldige ideeën, al zeg ik het zelf! 😉 )  Ik ben aan het denken om terug echt te gaan zwemmen, thuis in België, maar misschien is de stap naar een openbaar zwembad me net iets te groot. Eerst de zee hier maar eens afwachten… Maar ik zwem nog steeds echt graag, ik ben nog altijd een echte waterrat, zo blijkt…

Deze avond was zalig, ook omdat ik alleen was, ik heb af en toe wel nood aan alleen zijn, ik kan daar zo van genieten.

Na het zwemmen nam ik een douche, buiten dus. Hoe zalig is dat. Ik weet nog dat een ex van me ook een buiten douche had. Ik vond dat nogal gek in België, maar ja. Enfin, het is wel zalig, ik ben weer fris, proper, gewassen en netjes.

Daarna maakte in Sangria, want in de bars geven ze u hier iets wat van ver op onze Sangria trekt met een halve limoen in. Is niet eens lekker, maar deze is zalig. Wat je zelf doet, doe je beter… Dat geloven we alleszins toch graag.

Zo meteen ga ik vroeg slapen en ik heb eigenlijk een zalig avondje gehad. De vrienden zullen wel later op de avond terugkomen, als ik hopelijk al goed lig te ronken…. Nog wat Sangria drinken en slaapwel…