Ik ga nog eens een stukje schrijven. Ik ben er de laatste dagen niet toe gekomen. Het is me ook wat geweest de laatste tijd en ik voel dat ik serieus moe ben. Ik voel ook dat ik me psychisch wat minder goed, niet problematisch, maar het is me de laatste tijd allemaal wat veel geweest, denk ik.

 

Eerst kreeg ik te horen dat ik geopereerd moet worden als ik ooit zwanger wil raken. Blijkbaar heb ik een zeer ernstige vorm van PCOS en daarom sloeg de Clomid gewoon niet aan. Als ik het goed  begrijp, gaan ze mijn eierstokken verhitten zodat er weer hormonale activiteit komt, want die is er nu gewoonweg niet. Daarnaast gaan ze gaatjes maken in het kapsel van de eierstokken. Dit zou als eindresultaat hebben dat het gehalte aan follikelstimulerend hormoon gaat stijgen en misschien zou ik zelfs opnieuw een cyclus krijgen. De volledige uitleg zal ik eind maart krijgen als ik bij de dokter moet komen die de ingreep gaat uitvoeren. Ik ben nog nooit onder narcose geweest en heb er wel wat schrik van.

 

Daarnaast zat ik met een vriendin die een actieve doodswens had. Ze moest en zou zelfmoord plegen. Echt, ik heb daar heel wat energie in gestoken. Pas op, ik heb respect voor iemands doodswens, ik ga die ook niet echt tegen houden. Je hebt niet gekozen voor dit leven, dus mag je er volgens mij elk moment uitstappen ook. Ik ga wel niet helpen. Nu ja, ze had afscheid genomen, zei me dat ze haar moeder mijn nummer had gegeven zodat ze me kon uitnodigen voor de begrafenis. Ik kan u zeggen: dat doet wel iets met een mens. De volgende dag kreeg ik telefoon van haar moeder, ik dacht al: ja, het is zo ver. Het was echter om te zeggen dat ze gedwongen was opgenomen. Misschien ook niet slecht, natuurlijk… Ik voel nu gewoon dat er altijd proberen voor haar te zijn, me veel energie gevraagd heeft en dat er met die telefoon van haar moeder een serieuze last van mijn schouders gevallen is. Het is ook sindsdien dat ik me zo uitgeput voel.

 

De volgende dag ging ik op facebook zien en ik zag dat een heel goede vriendin, ééntje die ik al ken sinds de kleuterklas, me verwijderd had. Ik vroeg haar waarom: ah ja, ik wist van niets. Ze zei dat onze vriendschap alleen van haar kant kwam. Ik zei dat ik al langer het gevoel had dat ze me wegduwt. Nu ja, volgens mij is hier niemand echt schuldig aan, een paar misverstanden: ik dacht dat zij wilde dat ik haar gerust liet, terwijl zij juist wilde dat ik er voor haar was. Volgens mij kan dat uitgepraat worden… Ik hoop dat we dat doen binnenkort. Echt, ook hiervan ben ik kapot.

 

Met een andere vriendin zit ik ook wat in, ze heeft kanker gehad, ze is geopereerd, maar ook haar relatie liep op de klippen, een goede vriendin die haar “verlaten” heeft. Enfin, ze zit wat in zak en as. Ik wil er voor haar zijn, maar ik weet ook niet goed hoe.

 

Mijn kat is serieus ziek. Ik heb echt compassie met het beestje. Dierenarts volgt hem nu mee op, een bronchitis waarschijnlijk, maar zij zei ook dat hij serieus af zag. Katten laten dat niet merken, maar hij moet zijn hele lijfje inzetten om te kunnen ademen en hij is een halve kilo afgevallen, wat veel is voor een kat.

 

Dat gaat dan allemaal door mijn hoofd en echt: ik wil rust in mijn hoofd, gewoon rust.

Gelukkig heb ik nog goede vrienden bij wie ik ook terecht kan. Ik ben ze zo dankbaar. Ja, ik mag echt mijn handjes kussen. Mensen die er al voor me zijn met die gehele procedure om zwanger te raken. Mensen die er zijn om me te helpen mijn zolder leeg te halen als ik sukkel met mijn rug (oh ja, ook dat nog). Ik hou van hen, echt waar.

 

Maar er is niet echt iets ergs aan de hand met me, ik voel me gewoon moe en ietske minder goed.

 

Ik ging trouwens dit weekend ook nog naar twee concerten, gedrogeerd van de pijnstillers met mijn rug. Het was fijn, heel fijn. Zondag verjaarde mijn oogappel, hij werd 7 en hij kreeg een klein verjaardagsfeestje. Het was echt fijn, ik zie dat manneke zo graag, hè! Ik heb nog vele plannen en binnenkort begint ons crea-clubje, opgericht met een paar vriendinnen. Dat zal wel fijn worden, wat tekenen, wat schilderen, oh ja, ik zie het helemaal zitten.

 

Komt wel goed…