Ik was afgelopen vrijdag met mijn collega’s bezig over kinderprogramma’s, de programma’s die we leuk vonden in onze kindertijd. Ik denk zo aan “het liegebeest” en dan begin ik spontaan te zingen: super-super-liegebeest. Maar ik keek ook naar de Smurfen, de Freggels en de Snorkels, Dommel, Babar, Mevrouwtje theelepel, David de kabouter en zo veel meer…

En om eerlijk te zijn: ik kan nog naar kinderprogramma’s kijken. Eigenlijk vind ik het wel leuk. Ik zeg wel eens dat ik mijn toekomstige kinderen wil weghouden van het commerciële Studio 100, maar met een moeder de het stiekem ook wel leuk vind, is dit nogal moeilijk. Ik hoop wel dat mijn kinderen de Bumba-fase overslaan, want dat vind ik maar niets. Maar kabouter plop, Mega Mindy, Piet Piraat, stiekem vind ik het wel leuk…  En dan vergeten we natuurlijk Samson niet, die goeie ouwe Samson, daar ben ik zelf nog mee opgegroeid. In 1990 voor het eerst op de buis, toen was ik 6 jaar. Laatst vond ik zelfs cd’s uit de jaren 90 van Samson in de kringloopwinkel, ik zo blij als een klein kind. “Kijk daar heb je Gert en Samson, Samson, Kijk daar heb je Gert en Samson.” Ik kon ze zelfs nog allemaal meezingen, al hadden wij de cassettes ervan.

We zijn er, ik was 6 in 1990. De meeste herinneringen heb ik dan ook aan de programma’s van die tijd. Het superliegebeest was inderdaad één van de favorieten. Al moeten het bij ons al herhalingen geweest zijn, want de serie dateert van 1983 las ik een tijdje geleden. Het Superliegebeest was een groen monster die kasteelheer is van een middeleeuws kasteel op regenboogeiland, dat eiland begeeft zich in een wolk.

Ik denk ook aan Postbus X, daar keek ik echt graag naar. Postbus X was eigenlijk het vervolg op het alom bekende Merlina. Hierbij denk ik spontaan aan het Melkhuisje waar alle vergaderingen doorgingen. Mensen met problemen konden brieven schrijven naar Postbus X, die problemen werden dan opgelost door Hiks. Felix haantjes gaat nu ook spontaan door mijn geest

Bassie en Adriaan… eigenlijk was dit meer de favoriet van mijn zusje, maar ik heb er dus ook naar gekeken.

Mr. Bean met Rowan Atkinson. Ik vind Atkinson nu beter in Blackadder, maar in mijn jeugd was hij de held van Mr. Bean, wat ik nu niets meer vind.

Nu kom ik ook automatisch bij “FC De Kampioenen”, ik zet het erbij, want ik vind het een echt kinderprogramma, als kind keek ik hier ook graag naar. Over een slecht cafeploegje dat voetbal speelt, vol met flauwe humor. Ideaal voor een kind.

En we hadden ook herhalingen van The Thunderbirds, hier was ik echt weg van. Een poppenserie met poppen aan touwtjes die oorspronkelijk uit de jaren 60 was. De serie draait om de organisatie International Rescue, een organisatie die als doel heeft rampen te bestrijden met geavanceerde machines en apparatuur.

Een andere poppenserie was de Freggels, ze hadden bonte kleurtjes en hier was ook een tekenfilm van.

Wat me genadeloos bij de tekenfilms brengt bij ons werden die nog echt getekend en eigenlijk ben ik daar lichtelijk nostalgisch naar. Als kind volgde ik Alfred Jodokus Kwak, verteld door Herman Van Veen. Ik hield als kind van zijn betoverende stem die het zo heerlijk vertelde. Pas later zou ik ook zijn liedjes leren kennen, waarvan ik er echt mooi vind.

Maar ook David de kabouter, het handelde eigenlijk over de natuur. Ik en mijn zus hadden ook de poppetjes van David De Kabouter. Enkele jaren geleden zag ik op ketnet een herhaling hiervan. Dat viel me toen eigenlijk tegen, zo traag. Maar voor een kind is het waarschijnlijk net goed.

Ik groeide ook op met de Snorkels, onderwatermannetjes eigenlijk. En mevrouwtje theelepel over een vrouwtje die zich zo klein als een muis kon maken. Dommel, een grote witte hond met als baas een professor. Babar over een olifant die koning was. Boes, over een Os. We hadden ook de Amerikaanse Cartoons als Tom en Jerry, Roadrunner, Speedy Gonzales. En ook Disney’s Donald Duck, Micky Mouse en Goofy. Ook de Rescue Rangers schieten plots door mijn gedachten.

En de tekenfilm van de tekenfilms natuurlijk: voor mij zijn dat de Smurfen. Ik ken de serie uit mijn hoofd, denk ik, want daar blijf ik echt naar blijven kijken. Ze worden gelukkig nog steeds uitgezonden.

Wij keken alleen op woensdagnamiddag tv en op zaterdag, maar toch hadden wij blijkbaar ook al wat om naar te kijken. Het is een beetje weemoedig en nostalgisch, maar ik vind het leuk om het op te rakelen. Waarschijnlijk zijn er nu ook superleuke programma’s voor kinderen, maar zoals iedereen vind ik die van “mijn tijd” het beste.

Ik ben nog een heleboel tekenfilpjes vergeten. Onderstaand filmpje bundelt ze echt allemaal!