30 juni, 30 juni dan is het een jaar geleden dat ik hoorde dat Gui dood was en ik voel het zo hard, zo hard. Ik zit hier vaak te huilen, zo in mijn eentje…

Laatst zei ik tegen iemand dat het al een jaar is en dat de pijn niet minder wordt. Zei zij me dat het nog maar een jaar is… Zo veel pijn doet het nog, onbeschrijfelijk veel pijn… Ik vraag me af of het ooit wel minder wordt. Mensen zeggen dat ik er wel kom, elke dag doe ik mijn ding, elke dag ga ik verder met mijn leven, maar elke dag denk ik ook aan jou. Ik hoor je nog vaak lachen, je lachend “Hippie” roepen, ik hoor je overal… Ik droom vaak over je, en elke keer ik wakker word, doet het pijn dat het maar een droom was… Ik voel me zo alleen zonder jou, ook al heb ik vrienden en familie rond me heen…

Nooit heb ik het gehad voor Rob de Nijs, maar enkele weken geleden zei iemand me dat ik naar “Vanaf vandaag” moest luisteren… Ik hoor hem nog steeds niet graag zingen, maar hier zit hij er boven op… Ik heb zo veel aan de tekst, zo voel ik het ook…  Waarom? Die vraag stel ik me nog zo vaak? Waarom? Al denk ik niet dat ik ooit het antwoord zal krijgen, zou er een hemel zijn? Zou er echt één zijn? Soms voel ik je zo dicht bij mij, alsof je mee kijkt, alsof je echt begraven bent in mij. Tegen Elke is verteld dat je een sterretje bent aan de hemel en ook ik zit ’s avonds vaak naar de hemel te kijken en hoop ik nog steeds dat ik er één zie fonkelen alsof je me hallo zou zeggen.

Tranen rollen momenteel over mijn wangen, maar vind ik dat erg? Ik denk het niet, het zijn tranen van geweldige herinneringen, het zijn tranen van gemis naar iets dat ik zo graag had. Tranen van verdriet ja, maar achter elke traan van verdriet zit minstens één mooie herinnering. En die zijn er genoeg… en nu hoor ik je net weer even lachend “Hippie” zeggen, zo als alleen jij dat kon… Maar wees gerust, jij was minstens een even grote hippie als ik! Ik hou nog steeds van je.

Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet in de aarde, niet in die kist
Niet bij die bomen in de ochtendmist
Daar ben jij niet, jij bent veilig in mij.

Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet bij die steen daar in die lange rij
Al die oude namen, daar hoor jij niet bij
Nee vandaag begraaf ik jou in mij.

Dan kan ik met je praten en antwoord geven
Dan blijf jij leven in mijn leven
Hier neem m’n ogen en kijk met mij
Neem m’n voeten en loop met mij
We gaan naar huis nu wij allebei
Vanaf vandaag leef jij in mij.

Vandaag begraaf ik jou in mij
‘k zal je niet zoeken waar jij niet bent
Blijf maar bij ons hier, waar je iedereen kent
Jouw plaats aan tafel hou ik voor je vrij.

We zullen lachen en weer plannen maken
‘k zal met je slapen en met jou ontwaken
Hier neem m’n mond en lach met mij
Neem mijn handen en voel met mij
Wat je nog doen wou doe ik erbij
Vanaf vandaag leef jij in mij.

Haal weg dat kruis en al die witte bloemen
Verscheur die krant waarin ze jouw naam noemen
Hier neem mijn ogen en kijk met mij
Neem m’n hart en leef met mij
Want jouw dood is nu voorbij, vanaf vandaag leef jij in mij

‘K zal 2 levens leven met jou in mij.