Ik probeer rust te vinden,
rust in mezelf en rond mezelf…
en daarmee verandering,
verandering in mezelf,
die ik kan bereiken met rust
in mij en rond mij

Maar ik ben er mee bezig,
eerst zwierde ik mijn ex en co uit mijn vriendenlijst op fb
daarna nog een heel deel mensen,
mensen waar ik niks meer mee heb
en er zullen er nog volgen
mensen waar ik niks (meer) mee heb
Ik schakelde meldingen van fb uit op mijn GSM
vooral dat geeft rust, zo veel rust
Geen GSM die, als hij op stil staat,
vol staat met meldingen als je wil bellen
Ik zie alles op fb wel als ik mijn laptop open en fb open zet
Als IK het wil
Toen ik het een collega zei,
zei hij zelfs dat dat wetenschappelijk bewezen is,
dat er meer rust is in de hersenen van mensen,
die niet elke keer hun smartphone horen of bekijken
En ik? Ik ervaar het ook
het is rustiger in mijn hoofd,
veel rustiger…

Ik heb me moeten heroriënteren met hobby’s,
geen makkelijke opgave,
met mijn psoriasishanden kan ik vaak weinig tot niets
geen gitaar meer spelen
knutselen kan ook pijnlijk zijn,
maar dat gaat soms wel
Tekenen hetzelfde,
schilderen ook,
Ook lezen gaat,
maar bladzijden omdraaien van een boek is verschrikkelijk.
Schrijven,
met de hand of op de laptop kan zo’n pijn doen
(op GSM typen helemaal de hel trouwens!)
Ik doe het allemaal wel,
als het een beetje gaat,
buiten de gitaar, dat gaat niet.
Een oude hobby nam ik wel weer op,
die bijna geen pijn doet aan mijn vingers
en dat is fotografie
Binnenkort met iemand die ik leerde kennen
waarschijnlijk
ook terug naar dingen van het culturele centrum
hier in Mechelen.
IK ga zelfs een historische stadswandeling geven in Mechelen.
Ben er echt mijn werk van aan het maken
en heb er plezier in
Gids van Mechelen in bijberoep worden misschien?
Het is zo fijn om echte hobby’s te hebben,
was tamelijk gefrustreerd omdat alles pijn doet,
maar leer leven met die constante pijn,
het plezier van die hobby’s is groter
dan de lichamelijke pijn van het te doen.

Ik zoek de stilte op,
de stilte der natuur,
maar ook de stilte in mijn huis
en bij vrienden
maar vooral:
de stilte in mezelf.

Ik kan genieten van de natuur,
de natuur die nu weer tot leven komt
omdat het lente is,
bloemen die uitkomen,
bloesems die groeien
diertje die worden geboren
en vogeltjes die fluiten…
Zo rustgevend.

Verder zoek ik de dingen op waarvoor ik dankbaar ben,
een zekere filosofie uit het boeddhisme
net zoals: blij zijn met wat je hebt
en wat erbij aanleunt.
Ik zoek dat niet zo zeer in het materiële
maar wel in vrienden en familie,
in de dochter van Gui
en de kinderen van vrienden
en mijn lieve kat Jerom.
Natuurlijk mis ik Gui,
heel hard zelfs,
maar ik ben dankbaar voor de ervaring en de liefde die hij me gegeven heeft…