Ik ben al een tijdje aan het denken over een nieuw onderwerp om over te schrijven. Ik vind het op zich altijd moeilijk, waar schrijf je over en waarover je niet. Er zijn onderwerpen die enigszins taboe zijn en waarover ik wel wil schrijven, maar aangezien al mijn vrienden, kennissen en familie deze blogspot ondertussen kennen, is dit geen optie… Daarom opteerde een vriendin dat ik zou schrijven over liefde en vriendschap. Het is immers iets universeels en bovendien speelt dit momenteel wel heel hard in mijn leven. Ik weet dus waarover ik schrijf, want ja, er is iemand. Maar ik weet dus nog steeds niet wat het is wat ik voor en bij hem voel. Ik vraag me soms af of er iets bestaat tussen hechte vriendschap en liefde, iets dat het éne net overstijgt maar nog net niet aan het andere raakt? Eender hoe, de grens tussen liefde, zoals die in een partnerrelatie bestaat, en echte vriendschap is mijn inziens flinterdun. Maar bestaat vriendschap dan ook niet uit liefde? Ik denk het wel. Maar op een ander niveau. Ik las wel eens dat in een vriendschapsrelatie het individu op de eerste plaats staat en dat je in een liefdesrelatie bij elkaar wil zijn en dat je meer uitgaat van “wij” i.p.v. “ik”. Klopt wel, denk ik, maar daarmee weet ik nog steeds geen antwoord op mijn eigen gevoelens en verlangens. Want ik ben zeer graag bij hem, maar ik zit ook graag alleen in mijn eigen kot. Hij spookt wel veel door mijn gedachten, dat wel en laatst had ik zelfs van hem gedroomd. Ik droom al niet veel, maar als ik dan droom ben ik er echt van overtuigd dat mijn onderbewuste me iets wil zeggen. Wat het me deze keer wilde zeggen, weet ik nog steeds niet, dat hij belangrijk is in mijn leven misschien. Maar dat kon ik zo ook al wel zeggen.

Hoe ik hem heb leren kennen? Hij zocht een oppas voor zijn dochtertje en zijn buurvrouw, die ik al enkele jaren kende, heeft me aangeraden. Ondertussen meer dan 2 jaar geleden.

Waarom ik me dan wel zo goed bij hem voel, weet ik niet, wel dat het zeer traag gegroeid is. En dat maakt het nu net zo moeilijk. In vorige relaties, ben ik altijd plots heel duidelijk verliefd geworden en hier niet. Maar toen zei een vriendin dat je bij een relatie die ontstaat uit vriendschap helemaal geen echte verliefde gevoelens hebt. Als je plots verliefd op iemand wordt, moet je die persoon nog leren kennen tijdens je relatie. Als deze uit een diepe vriendschap voortkomt, ken je elkaar eigenlijk al voor een groot stuk en ga je dus ook niet de vlinders in de buik voelen. Interessante theorie, maar het schept dus nog steeds geen duidelijkheid.

Soms denk ik wel eens dat liefde en vriendschap in elkaar kunnen overvloeien. Soms hoor je mensen wel eens zeggen “mijn partner is mijn beste vriend.” Zelf heb ik dat nooit zo gevoeld. Mijn beste vriend(in) is iemand waartegen ik ook moet kunnen zagen over mijn partner en dat doe je niet bij je partner. Of jawel, je doet dat wel, maar dat is helemaal anders dan wanneer je dit tegen een vriend of vriendin doet. Die luisteren en gaan niet in de verdediging, wat een partner dan wel zal doen. Logisch ook, je hebt op die moment kritiek op je partner. Dus ik heb nooit in welke partner dan ook mijn beste vriend(in) gezien. Het is wel zo dat je in principe je partner alles moet kunnen vertellen, vind ik toch. Maar in een zeer hechte vriendschap kan je dat dan ook weer.

Dat deze man wel speciaal is in mijn leven, is me wel heel duidelijk. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld bij een man en dat meen ik, nog nooit. Ik weet dat ik bij hem in het zelfde bed kan slapen, zonder dat hij aan mijn lijf zit en dat is voor mij al heel wat. Zijn buurvrouw en dus die vriendin van mij, zei dat we veel respect hebben voor elkaar. Wel ja, ik heb respect voor hem, echt wel. En ik kan hem ook alles vertellen. Ik vertrouw niet snel mensen, maar hem vertrouw ik door en door. Ik weet dat ik hem alles kan vertellen. En wat ik ook leuk vind, het is allemaal heel rustig en traag gegaan, hoe we elkaar beter hebben leren kennen. Ik blijf bijvoorbeeld niet graag ergens slapen. Ik moet mij echt al 200% op mijn gemak voelen voor ik ergens blijf slapen. Beetje een handicap, dat wel. En aangezien hij dus vaak tot een kot in de nacht wegbleef, zei hij altijd dat ik mocht blijven slapen als ik dat liever had. Maar natuurlijk: ik bleef gewoon wakker en reed daarna gewoon naar huis. Maar om 4u ’s morgens is er echt wel niks meer op de tv, bovendien vielen mijn ogen vaak dicht en als het zomer was, was het vaak al licht als ik in mijn bed lag. Pas sinds enkele maanden durf ik daar ook te blijven slapen en dat is voor mij een teken dat ik hem niet 100% maar 200% vertrouw.

Maar een liefdesrelatie bestaat toch uit meer dan alleen vertrouwen. Het is pas sinds ik weet dat hij wel gevoelens voor mij heeft, dat ik me ook al deze vragen ben gaan stellen. Vragen als ‘wat is liefde?’ en ‘wat is vriendschap?’. En wat is het in mijn geval? Want ja, hoe meer ik er over denk, hoe meer ik in de war geraak. Vroeger had ik zo iets van “als je er seks mee wilt”, is het liefde en in het andere geval vriendschap. Maar ik ben met hem al op vele momenten redelijk intiem geweest, zonder seks voor alle duidelijkheid, en daar voel ik me wel heel goed bij. Maar ben je in een zeer hechte vriendschap dan ook niet tot op die hoogte intiem? Dat ik het zelf niet weet.

Nu heb ik een theorie over het verschil tussen vriendschap en liefde gelezen, zelfs met een schema bij. Ik weet nog niet hoe ik dat moet toevoegen aan dit bericht, maar ik ga het proberen. Als het er dus niet staat is het niet gelukt. Vrij simpel. Het is wel heel theoretisch, terwijl het voor mij toch eerder een gevoelenskwestie is. Toch zal ik het hier even bijzetten.

Bij vriendschap bestaat de wederzijdse wil om zichzelf kwetsbaar op te stellen en ook om persoonlijke gevoelens en ervaringen met elkaar te delen. Vriendschappen eindigen meestal ook nooit in ruzie, maar doven eerder langzaam uit.

In de liefdes- theorie van Sternberg wordt liefde gezien vanuit een van de drie volgende componenten

§1. intimiteit (elkaar goed kennen, zich op zijn gemak voelen bij de ander)

§2. passie (seksuele en emotionele binding)

§3. engagement (wil om samen te blijven, zich voor de andere in te zetten)

Naargelang het aantal componenten in de relatie aanwezig zijn, kan men spreken van verschillende soorten liefde.

Al is dit wel heel theoretisch uitgelegd, het maakt wel duidelijk, dat er verschillende soorten liefdes zijn. En in dat opzicht, kan ik zeggen dat ik voor deze man wel degelijk liefde voel, toch al zeker in de vorm van “graag hebben”. En ook de liefde tussen compagnons is aanwezig…

Passie….niet, nee, dat niet. Al kreeg ik laatst wel enorm veel zin om hem te kussen. Dus misschien dan toch? Pfff, gevoelens, waarom moet dat altijd zo ingewikkeld zijn.

Een kameraad zei dan weer “probeer gewoon”, maar “proberen”, is dat wel een optie? Trouwens, als je probeert en het mislukt, ben je dan ook geen vrienden meer? Ik heb alleszins met geen enkele van mijn vorige partners nog een vriendschapsrelatie. Ik las eens in een spreuk dat ex-partners nooit vrienden kunnen zijn, anders waren ze ofwel nooit echt verliefd ofwel zijn ze nog steeds verliefd. Ik geloof daarin. En ik wil die vriendschap dat ik nu met hem heb ook echt niet kwijt.

Och ja, laten we het volgende zeggen: Wat komt, komt. Wat niet komt, komt niet. Ik denk dat dat nog de gezondste houding is.